Partia Libertariańska przyjmuje jako część swojego programu politycznego niżej wskazane postulaty w zakresie wolności informacji:
Wolna informacja
Stoimy na stanowisku, że informacja nie może stanowić przedmiotu własności. Przechowywanie i przekazywanie informacji nie może podlegać żadnej karze ani cenzurze, chyba, że wynika to z dobrowolnych zobowiązań. Obowiązkiem przechowywania lub przekazywania informacji mogą i powinny być objęte jedynie instytucje publiczne.
Docelowo będziemy w szczególności dążyć do:
– zniesienia kar za rozpowszechnianie jakichkolwiek poglądów lub opinii; dopuszczamy jedynie obowiązek naprawienia szkody lub odszkodowania, jeśli ktoś udowodni, że poniósł realną szkodę w wyniku rozpowszechniania nieprawdy lub poniżających treści na jego temat;
– zniesienia monopoli narzucanych przez prawo autorskie, prawo własności przemysłowej i inne akty prawne, określanych często zbiorczą nazwą „własności intelektualnej”; twórcy, wynalazcy i inni producenci informacji powinni móc narzucać ograniczenia w korzystaniu z przekazywanej przez siebie informacji jedynie w drodze dobrowolnych umów;
– zniesienia jakichkolwiek koncesji, zezwoleń i obowiązków rejestracji dotyczących określonych form rozpowszechniania informacji, w tym publikowania prasy oraz nadawania programów radiowych i telewizyjnych, a także pozbawienia państwa kontroli właścicielskiej nad jakimikolwiek środkami masowego przekazu;
– zniesienia obowiązków narzucanych na osoby fizyczne i podmioty niepubliczne, nakazujących przechowywanie lub przekazywanie określonych informacji, regulujących warunki tego przechowywania lub przekazywania albo tego zakazujących.
Na dziś najpilniejsze nasze postulaty to:
– rezygnacja planowanego uczestnictwa Polski w systemie „jednolitego patentu europejskiego”;
– odrzucenie jakichkolwiek pomysłów cenzury Internetu poprzez przymusowe blokowanie dostępu do jego zasobów;
– dekryminalizacja darmowego rozpowszechniania informacji w Internecie bez zgody właścicieli praw autorskich, patentów i znaków towarowych;
– całkowite wyłączenie odpowiedzialności dostawców usług świadczonych drogą elektroniczną za sprzeczne z prawem treści użytkowników tych usług, nawet jeśli dostawcy ci nie uniemożliwią dostępu do tych treści – nie mogą oni być zmuszani do roli cenzorów;
– zniesienie obowiązku przechowywania danych telekomunikacyjnych przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych (retencja danych);
– odrzucenie jakichkolwiek pomysłów dalszego ograniczania dostępu do informacji publicznej lub jej ponownego wykorzystania i wprowadzenie ustawowej zasady, że wszelkie materiały doradcze zamawiane przez instytucje publiczne, dokumenty robocze wytworzone w tych instytucjach oraz wewnętrzna korespondencja tych instytucji, w tym treść służbowej poczty elektronicznej urzędników, jest informacją publiczną;
– dopuszczenie rozpowszechniania programów telewizyjnych i radiowych bez koncesji, o ile fizycznie nie zakłóca to przekazu innej informacji, a także rozpowszechniania programów telewizyjnych w systemie teleinformatycznym oraz rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych bez zgłoszenia do rejestru; rezerwacje częstotliwości dla multipleksów cyfrowych po wygaśnięciu dotychczasowych powinny zostać przydzielone w powszechnym głosowaniu obywateli podmiotom prywatnym, które kolejno otrzymają największą liczbę głosów; podmioty te powinny otrzymać prawo do tych rezerwacji na własność, z możliwością ich dalszej sprzedaży lub przekazania; prawo do nadawania programów na tych częstotliwościach powinien mieć każdy, kto zawrze umowę o dostęp do multipleksu z właścicielem prawa do rezerwacji częstotliwości, bez konieczności uzyskiwania koncesji;
– zniesienie potencjalnie cenzorskich regulacji dotyczących audycji i innych przekazów zawartych w art. 18 ustawy o radiofonii i telewizji, w zakresie, w jakim wykraczają one poza regulacje Unii Europejskiej – w szczególności zakazu propagowania „działań sprzecznych z polską racją stanu”, „postaw i poglądów sprzecznych z moralnością i dobrem społecznym”, nakazu szanowania „chrześcijańskiego systemu wartości”, zakazu sprzyjania „zachowaniom zagrażającym zdrowiu lub bezpieczeństwu oraz zachowaniom zagrażającym środowisku naturalnemu”;
– zniesienie specjalnych ustawowych regulacji dotyczących publicznej telewizji i radia (rozdział 4 ustawu o radiofonii i telewizji) oraz ich prywatyzacja w drodze nieodpłatnego przekazania akcji tych spółek ich pracownikom;
– zniesienie karalności zniesławienia (art. 212 kk);
– zniesienie karalności znieważania Prezydenta RP (art. 135 § 2 kk);
– zniesienie karalności znieważania Narodu lub Państwa Polskiego (art. 133 kk);
– zniesienie karalności znieważania funkcjonariusza publicznego lub konstytucyjnego organu RP (art. 226 kk);
– zniesienie karalności tzw. mowy nienawiści, czyli znieważania z powodu przynależności rasowej, narodowej, wyznaniowej lub bezwyznaniowości (art. 257 kk) oraz odrzucenie pomysłów rozszerzenia zakresu stosowania tego artykułu na znieważanie z innych powodów (np. przekonań lub „naturalnych cech osobistych”);
– zniesienie karalności propagowania faszyzmu lub totalitaryzmu (art. 256 kk);
– zniesienie karalności tzw. kłamstwa oświęcimskiego, czyli zaprzeczania zbrodniom nazistowskim, komunistycznym i innym wymienionym w art. 1 pkt. 1 ustawy o IPN (art. 55 ustawy o IPN);
– zniesienie karalności obrazy uczuć religijnych (art. 196 kk);
– zniesienie możliwości udzielenia przez sąd w postępowaniu cywilnym zabezpieczenia polegającego na zakazie publikacji.
ANTISTATE 